سه سال از روزی که «ثریا» جهت به دنیا آوردن زودهنگام نوزادش به بیمارستان رفت می‌گذرد، ولی بی‌دقتی دکتر و پرستاران در اتاق عمل و جا ماندن گاز بزرگ استریل در بدنش
جا ماندن گاز استریل در شکم بیمار
عبارات مهم : پزشکی
به گزارش کشور عزیزمان ایران ؛ زن جوان هنگامی که خاطرات آن روزها و مـــــرگ نوزادش را مرور می کند انگار همه چیز همین دیروز برایش اتفاق افتاده و یادآوری آن، سیل اشک را بر صورتش جاری می کند.
بغضی فروخورده مانع از آن می شد که بتواند کلمات را راحت بر زبان بیاورد. «ثریا» حدود سه سال قبل جهت دومین بار باردار شد ولی در 7 ماهگی به ناگاه دچار فشار خون عصبی شد و به بیمارستان مراجعه کرد. پزشکان کشیک، بارداری او را پراسترس تشخیص داده و از آنجا که احتمال می رفت به علت شرایط خاص، زن جوان مجبور به وضع حمل زودهنگام شود، قرار شد خوابیدن شود ولی مسئله اینجا بود که آن بیمارستان، تجهیزات مواظبت خاص از نوزاد را نداشت و به همین خاطر بیمار را به بیمارستانی دولتی فرستادند. زن جوان که تصور نمی کرد چه آینده دردناکی در انتظار او است نزدیک صبح خود را به زایشگاه رساند.
جا ماندن گاز استریل در شکم بیمار
تبعات غیرعادی جراحی سزارین
«ثریا» که بعد از سال ها، همچنان تحت درمان های سنگین واقع شده است است به «ایران» گفت: «هرگز نمی توانم آن روزهای شوم را فراموش کنم. من با تشخیص بارداری پر استرس، به آن بیمارستان اعزام شده است بودم ولی آنها جایی جهت خوابیدن من نداشتند و مرا روی تختی خواباندند که مادران تازه وضع حمل کرده آنجا نگهداری می شدند. در دو روزی که آنجا خوابیدن بودم، شاهد اتفاقات ناخوشایندی بودم که حال مرا بدتر کرد در حالی که من باید در فضایی دور از استرس نگهداری می شدم. با اینکه فرزند اولم با روش سزارین به دنیا آمده بود و فرزند دومم هم باید با همین روش به دنیا می آمد ولی پزشکان بیمارستان تشخیص وضع حمل طبیعی دادند. من هم تصور می کردم شاید امکانش وجود داشته باشد و حرفی نزدم. تا اینکه یکی از پزشکان به تیم پرستاری گفت که مرا جهت سزارین آماده کنند. از سوی دیگر قبل از اینکه فرزند ام به دنیا بیاید یکی از پرستاران به من گفت امیدوار نباش فرزند ات زنده نمی ماند من هم به همین علت از پزشکم خواستم او را به من نشان ندهد ولی بعد از وضع حمل صدای گریه اش را شنیدم.»بعد از عمل، به علت اوضاع خاصی که داشتم، دو روزی در آی سی یو تحت مواظبت خاص بودم ولی هیچ کس درد وحشتناکی را که در شکم احساس می کردم جدی نمی گرفت. بار اولی نبود که سزارین می کردم ولی این بار هر چه از عمل می گذشت درد زیاد می شد.
سه سال از روزی که «ثریا» جهت به دنیا آوردن زودهنگام نوزادش به بیمارستان رفت می‌گذرد، ولی بی‌دقتی دکتر و پرستاران در اتاق عمل و جا ماندن گاز بزرگ استریل در بدنش
در این دو روز ملاقات ممنوع بودم و تصور می کردم پسرم بعد از تولد مرده هست، ولی هنگامی که بعد از دو روز به بخش آمدم، خانواده ام با دادن خبر زنده بودن نوزاد، جهت لحظاتی درد دیوانه کننده را از ذهنم پاک کردند. من تمام لحظاتی که در آی سی یو درد می کشیدم فکر می کردم پسرم را از دست داده ام ولی هنگامی که وارد بخش شدم همه با دسته گل و خبر های تبریک آمدند و فهمیدم که زنده هست، ولی کوچولویم را در دستگاه گذاشته بودند و نمی توانستند پیش من بیاورند. من بی تاب بودم و دلم جهت پسرم پر می کشید. با وجود درد شدیدی که داشتم خودم را کشان کشان به بخش نوزادان رساندم. داشتم از حال می رفتم که پرستاران مرا روی صندلی چرخدار گذاشته و بالای سر پسرم بردند. هنوز صورت معصوم او جلوی چشم ام هست. دست نحیف و کوچکش سیاه و کبود شده است بود و رویش برچسبی زده بودند که خواندنش دیوانه ام کرد. «همکاران محترم؛ لطفاً دیگر از این دست خون نگیرید».
دلم پر می کشید بغلش کنم و با نوازش دردی را که کشیده بود، آرام کنم ولی اجازه نداشتم او را از داخل دستگاه بیرون بیاورم. از آن روز دیگر در اتاق بخش بند نمی شدم و به هر بهانه ای به اتاق نوزادان و بالای سر پسرم می رفتم. آخر در هفتمین روز بعد از زایمانم، با وجودی که هنوز درد شدیدی داشتم و هیچ کس علتش را نمی فهمید، از بیمارستان ترخیص شدم و بعدها فهمیدم همان روز به خانواده ام خبر فوت پسرم را داده بودند.»
دردی که یکسال طول کشید
یک ماهی از عمل گذشته بود ولی درد وحشتناک شکم «ثریا» آرام نمی گرفت. جای بخیه ها که مانند زنجیری زیر پوستش برجسته شده است بود، عفونت داشت. «شب ها از درد غرق عرق می شدم. حتی نمی توانستم این پهلو و آن پهلو شوم. پیش هر دکتری هم که می رفتم به محض اینکه جای بخیه ها را می دید می گفت دست به زخم نمی زند و باید همانجایی بروم که جراحی شده است ام. دست آخر بازهم به کلینیک همان زایشگاه رفتم و دکتر دستور سونوگرافی و آزمایش داد. چون عفونت در خونم دیده شد آنتی بیوتیک برایم تجویز کردند. ولی هیچ اثری نداشت. شاید بیش از 30 بار در طول یک سال سونوگرافی دادم و دوره های چند هفته ای آنتی بیوتیک خوردم ولی بجز اینکه زخم معده هم به دردهایم اضافه شد، هیچ تأثیری نداشتند. درد به پای چپم رسیده بود و پیش دکتر مغز و اعصاب رفتم و باز هم بی نتیجه بود.
جا ماندن گاز استریل در شکم بیمار
سرانجام بعد از ماه ها یکی از پزشکان زنان بیمارستان برایم «ام آر آی» نوشت و آنجا بود که فهمیدیم بین رحم و تخمدان چپم، توده ای بزرگ وجود دارد. استرس شدیدی داشتم. احتمال می رفت توده سرطانی باشد و دکتر که احتمال می داد مجبور به خروج رحم و یکی از تخمدان هایم شود از من رضایت گرفت. توده در جراحی چند ساعته ای از بدنم خارج شد و گفتند آن را به پاتولوژی فرستاده اند.»
جا ماندن گاز استریل در شکم
سه سال از روزی که «ثریا» جهت به دنیا آوردن زودهنگام نوزادش به بیمارستان رفت می‌گذرد، ولی بی‌دقتی دکتر و پرستاران در اتاق عمل و جا ماندن گاز بزرگ استریل در بدنش
با خروج توده از بدن «ثریا» دردهایش کمی آرام گرفته بود، ولی واکنش‌ها کادر بیمارستان با او مشکوک بود: «من در طول این یک سال آنقدر راجع به علت دردم تحقیق کرده و شرح حال خوانده بودم که براحتی می توانستم از پرونده ام سردربیاورم. واکنش‌ها پرستاران هم مرا کمی کنجکاو کرده بود. ولی هنگامی که پرونده پزشکی ام را باز کردم آنچه می دیدم قابل باور نبود. «خروج جسم خارجی» عبارتی بود که در توضیح علت جراحی نوشته بودند. هنگامی که کادر پرستاری فهمیدند من متوجه عنوان شده است ام پرونده را از من گرفتند. عنوان به گوش مدیر بیمارستان که رسید او قول پیگیری داد، ولی بعد از چند ماه هنگامی که خبری نشد خودم به آزمایشگاه رفتم. آنجا بود که فهمیدم جسم خارجی یک گاز استریل بزرگ بوده که بعد از سزارین در شکمم جا مانده بود. هنگامی که این شرایط را دیدم تصمیم گرفتم شکایت کنم و به دادسرای جرایم پزشکی رفتم.»
محکومیت کادر پزشکی
پرونده «ثریا» در دادسرا به جریان افتاد و نخستین جلسه کمیسیون پزشکی به درخواست بازپرس پرونده، حدود 4 ماه بعد از مشخص شدن اشتباه هولناک کادر اتاق عمل و دکتر معالج تشکیل شد. اعضا بعد از بررسی مدارک و شنیدن بیانات طرفین، جا ماندن گاز استریل بزرگ در داخل شکم را ناشی از قصور پزشکی خواندند و دکتر مهم و دستیارش و کارشناس اتاق عمل را به میزان 4 درصد مقصر شناختند. این رأی با اعتراض دکتر معالج جهت بررسی به کمیسیون پزشکی 5 نفره ارسال شد و این بار نیز دکتر مهم به علت نبود نظارت دقیق بر شمارش گاز به میزان یک درصد، مسئول فنی شیفت به علت برنامه ریزی نامناسب به میزان 2 درصد و دستیار دکتر به علت نداشتن دقت کافی در شمارش گازها یک درصد مقصر آشنا شد. «ثریا» که همزمان با پیگیری پرونده اش، درمانش نیز ادامه داشت، به رأی اعتراض کرد.
جا ماندن گاز استریل در شکم بیمار
کمیسیون سوم نیز دکتر مهم و مسئول فنی شیفت را هر کدام به یک درصد و دستیار دکتر را به میزان دو درصد مقصر اعلام کردند.با این رأی، پرونده با صدور کیفرخواستی با عنوان قصور پزشکی به شعبه 1043 دادگاه کیفری 2(مجتمع شهید قدوسی) به ریاست قاضی محبوب افراسیاب فرستاده شد و با رأی این دادگاه دکتر معالج به پرداخت یک درصد دیه، دستیار دکتر و مسئول فنی شیفت نیز به پرداخت 2 و یک درصد دیه محکوم شدند.«ثریا» گفت: «در محل جاماندن گاز، توده ای دیگر در شکمم تشکیل شده است که باید نمونه برداری شود. من به خاطر یک اشتباه و بی دقتی هم سلامتی خودم و هم فرزندم را از دست داده ام. من کسی را جز خداوند ندارم و عاملان این اتفاقات را به خدا واگذار می کنم.»
واژه های کلیدی: پزشکی | سزارین | پرونده | بیمارستان | بیمارستان | اخبار حوادث
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
